Manuel Antonio

Vanochtend willen we gaan wandelen, maar het regent.

Tegen 9-en lijkt het droog te worden en gaan we op pad. We pakken nog 1 bui mee en lopen door het park. Het is hier inderdaad een stuk drukker, allemaal amerikanen die even snel komen kijken of ze nog een aap of luiaard kunnen scoren.

Maar we hebben geluk, als weteruglopen van de wandeling zitten er twee luiaards op armhoogte, en valt er zelfs 1 uit de boom. Deze ligt eerst verdwaasd op de grond voordat ze weer terug in de boom klimt, maar zo dichtbij krijg je ze normaal niet te zien. Zelfs een gids had dit nog nooit meegemaakt. Na de wandeling gaan we terug en relaxen we nog even bij het zwembad van het hotel.

om 16.30 gaan we naar het strand om de zonsondergang te zien, we doen eerst Dopper-bowling (bowlen met drinkflessen) en zien ondertussen de zon mooi ondergaan en ook weer een walvis in de verte.

Wat willen we nog meer, een walvis die ons tot ziens zwaait op bijna onze laatste avond.

Morgen rijden we naar San Jose voor onze laatste nacht waar we vrijdagochtend om 04.00 uur op staan om richting de luchthaven te gaan.

Zoals de Costa Ricanen zeggen, Pura Vida!

En tot in Nederland.

We keren terug naar de bewoonde wereld

Gisteren hebben we een relax dagje gehad, 's ochtends in de hangmat bij het strand gehangen en 's middags naar een ander baaitje gelopen waar Adrie is gaan snorkelen.

Vanochtend vertrekken we weer terug met de boot naar Sierpe om vervolgens door te rijden naar onze laatste bestemming Manuel Antonio. Dit kleine NP is tevens het drukste NP, dus we zullen het zien of we moeten afkicken of niet.

We gaan de jungle

Vanochtend gaan we eerst per boot 1.30 minuten varen naar het beginpunt van de wandeling naar La Sirena.

We lopen eerst richting het strand om te kijken of daar detapir's te vinden zijn, maar helaas die zijn er niet. Dan gaan we op pad naar het parkwachters station, en hierbij kruisen we door rivieren heen en lekker door de modder heen om bij het parkwachterstation te komen.

Onderweg stopt de gids in een rivier en hier sta ik ook net in als we de squarrelmonkeys zien, het maakt niet uit of mijn schoenen helemaal vol lopen of niet, maar ik sta er goed voor en zie de aapjes zo van de ene tak op de andere springen.

Na circa 2 uur terug te lopen na de lunch eindigen we weer op het strand waar we nog een krokodil zien liggen, we hebben de brulapen en een kaaiman gezien en diverse andere dieren.

De zonsondergang is erg mooi, maar we zitten bij ons huisje waar kapucijnerapen voorbij trekken, en zo dichtbij hebben we ze nog niet eerder gehad. Dus dan maar even geen zonsondergang.

Afgesloten van de buitenwereld

Per stel mogen we maar 1 tas meenemen en deze zo minimaal vullen, we gaan de echte jungle in nl. Corcorvado. Eerst een half uur met de bus naar Sierpe om vervolgens ruim 1.30 minuten per boot naar Corcorvado te reizen.

Het eerste deel gaat over de rivier wat nog rustig varen is en dan op openzee, dit valt mee de zee is redelijk rustig en onderweg zien we weer walvissen, een extra bonus.

Corcorvado is afgesloten van de buitenwereld, er is geen telefoon bereik en geen internet, al het eten is inbegrepen omdat er gewoon niets anders is. Ons huisje staat los van anderen en aan de buitenkant hebben we een buitendouche in de jungle.

Gaan we walvissen zien of niet

Bij de schilpadden in Tortuguero werd 100% garantie gegeven en hier 95% garantie op het zien van schildpadden.

We vertrekken rond 10,00 richint de boot, het is de planning om eerst te snorkelen. Maar wij willen walvissen zien dus eerst op naar de walvissen, de schipper belt met een andere boot en geeft aan dat hij binnen 5 minuten er is (zullen er walvissen zijn) en ja hoor, de eerste walvissen binnen 20 minuten op het water te zijn.

Het is een moeder met haar jong, en ze zijn met een stuk hout aan het spelen. Dit is echt zo gaaf om te zien, soms komt de snuit omhoog en dan duiken ze weer even onder en het is bijna niet te bevatten hoe groot de moeder is.

Als ze zijn verdwenen varen we verder en komen een andere walvis tegen, deze is weer met het hout aan het spelen. Op een gegeven moment geeft ze een show weg en draait zich van de ene kant om naar de andere kant, geweldig om te zien. Maar dat is nog niet alles, omdat we denken dat we het gezien hebben en het inmiddels ook begint te regenen zijn bij ons in de boot de meeste toestellen opgeborgen en ja hoor dan gebeurt het, ze springt omhoog! Dit zit nu in ons geheugen gegrift en op de andere boot van onze groep hadden ze nog wel de camera's paraat en daar hebben ze een foto van genomen.

We varen een redelijk stuk op zee om buiten de bui om te varen, want aan land regent het zeker al een uurtje of twee terwijl wij het nog heerlijk droog houden. Hoe dichter we bij de kust komen hoe meer het begint te regelen, er wordt nog gevraagd of er snorkelaars zijn, dat niet maar Kimo (onze reisbegeleider( en Adrie nemen een duik in het warme water. De bui is inmiddels los gebarsten en het water in zee is warmer dan het regenwater, het begint ook te onweren en we varen naar de kust. Maar wat geweldig dat we dit hebben gezien. Nadat we aan land zijn gegaan komt Jose de busschauffeur aanrijden en die krijgt een beroertje allemaal natte Nederlanders in zijn nette bus. Maar ja we moeten toch instappen, we gaan op dezelfde manier het restaurant in gewoon in onze badkleding op blote voeten en druipend van het water, het maakt allemaal niet uit dit kan in Costa Rica ( in nederland niet voor te stellen), gelukkig is er een tegelvloer.

Omdat het zo hard heeft geregend krijgen we bericht dat de weg naar de lodge niet begaanbaar is en dat we moeten wachten, na circa 1.30 minuten te hebben gewacht in het restaurant vertrekken we en de rivier die vanochtend nog een mooi helder stroompje was is een kolkend bruine rivier geworden en het gedeelte waar de weg overstroomde is net weer begaanbaar. Blijft bizar om dit te zien (in Nieuw - Zeeland hebben we dit ook meegemaakt in Franz Josef( maar het blijft apart dat binnen een paar uur tijd een rivier zo kan veranderen.

Met de tenten is gelukkig niets aan de hand dus we kunnen gewoon slapen vannacht naast een kolkende rivier.

Op weg naar de walvissen

Vanochtend hebben we niets gepland staan, maar omdat ik door de rivier bijna niet heb geslapen besluit ik om mee te gaan op de ochtendwandeling van 06.00 uur. Onder begeleiding van een gids lopen we eerst door de tuin van de lodge, we zien kolibirie's en ook een tukan. Maar als er een tukan zit dan zit er geen Quetzal.

We lopen verder naar beneden langs de rivier en weer omhoog, we komen een specht tegen een aantal flycatchers en dan ineens zet de gids zijn statief neer en wijst ons op een Quetzal. We kunnen het bijna niet geloven er leven hier ongeveer 600 Quetzals en nu is het seizoen er niet voor, dus eerst zien en dan geloven! En ja hoor het is een jong vrouwtje wat een advocado aan het eten is ( dit zijn niet de advocado's zoals wij ze kennen, maar ze zien eruit als kleine zwarte bessen waar ook aan de binnenkant groen en een pit zit( Als ze zo'n advocado eet dan kunnen ze wel 15 - 20 minuten blijven zitten.

De zon komt langzaam haar kant op maar ze blijft in de schaduw zitten, de gids legt uit dat dit ook bescherming is, door haar groene veren valt ze in de zon meer op. We lopen verder om te kijken of er nog andere vogels te spotten zijn, een mooie oranje - rode vogel en nog wat kolibrie's. Als we teruglopen is het wijfje iets verplaatst waardoor ze nu beter te zien is, maar op het moment dat ik mijn toestel in de aanslag heb vliegt ze weg. We gaan terug naar de lodge om aan te schuiven bij het ontbijt van 08.00.

Om 10.30 vertrekken we naar Marina Balleno, hier slapen we bij de Rio Tico safari lodge, en nu begrijp ik waarom! Het zijn namelijk tenten waar we in gaan slapen, temidden van de bossen en direct aan de rivier (jawel dat wordt weer niet goed slapen) . Deze lodge is in het beheer van een Nederlander Klaas die hier voor 4,5 jaar terug naar toe is gegaan met zijn gezinnetje. Het is allemaal netjes voor elkaar.

We gaan nog hoger, op naar San Gerardo de Dota

Vanochtend weer vroeg op pad, we gaan naar een bijzonder plekje in Costa Rica namelijk, San Gerardo de Dota. Als we ergens kans hebben om een Quetzal te zien dan is het hier wel.

Het is een echte reisdag vandaag voordat we bij de lodge zullen aankomen is het tegen 4 uur in de middag. Het laatste deel naar de lodge toe is over onverharde weg en alleen maar dalen en dalen naar beneden. De lodge ligt afgelegen in een dal maar op een erg mooie locatie.

Ons huisje ligt direct naast de rivier wat een lekker kabaal maakt, dus of het slapen wordt dat is een tweede. Omdat we hier op hoogte zitten vinden de Costaricanen het hier koud, en daarom is er een gaskacheltje in het huisje aanwezig. Omdat we moe zijn van de reis gaan we na het eten direct na onze kamer en blijkt er een warme kruik in het bed te zijn gelegd.

Wij Nederlanders zijn toch wel wat gewend want echt koud is anders.

Vroeg door de bossen van Santa Elena

Boven Monteverde ligt het kleinere nationaal park Santa Elena, dit wordt door schoolkinderen beheerd die zo het park onderhouden en leren over de natuur en later zelf ook gids kunnen worden.

Om 07.00 worden we opgehaald, want in de ochtend zijn de dieren het meest actief. Als eerste maken we een korte stop net naast onze lodge, hier zit een 2-tenige luiaard in de boom. Vervolgens door naar boven, de wandeling staat in het thema van Jurrasic Park en Starwars.

In de wouden van Santa Elena zijn beelden opgenomen die gebruikt zijn in de eerste aflevering van Jurrasic Park, tijdens de wandeling horen we verschillende vogels en 1 van de vogels maakt het geluid wat de robot R2D2 maakt uit de film Starwars. Grappige feitjes die je op die manier makkelijk onthoudt. We zien niet veel dieren, wat glasvlinders en een mini uitvoering van een bijzondere kever, maar het is een mooie wandeling.

De rest van de dag zijn we vrij om te doen wat we willen, we gaan in de middag naar de kikkertuin en zien daar de verschillende soorten kikkers die in Costa Rica voorkomen. De meeste zijn nachtdieren behalve de gifkikkertjes dat zijn dagdieren en daardoor erg goed te zien.